Toplum dediğin şey, çoğu zaman adaletin değil, ayrıcalığın yeniden üretildiği bir sahnedir. Bazıları doğuştan oyunu kurallarıyla oynarken, bazıları hâlâ oyunun ne olduğunu anlamaya çalışır. Sessizlik çoğu zaman rızadan değil, çaresizlikten gelir. Eşitlik herkesin ağzında, ama adalet sadece bazı sofralara servis edilir. Ve biz, görmezden gelindikçe değil, sustukça yok oluruz.